Buenas noticias

Goed nieuws! Afgelopen week hebben pap en mam een ticket naar Lima gekocht. Begin januari komen ze in Lima aan en dan gaan we 3 weken rondreizen in Peru. Komende week ga ik een leuk reisje in elkaar zetten:)

Eigenlijk zouden Cesar en ik een aantal dagen weg zijn geweest, maar dat is er niet meer van gekomen. Nadat ik aan de hoogte was gewend kreeg ik de griep. Toen ik weer beter was werd Cesar ziek. We zijn dus in Cusco gebleven en hebben hier leuke dingen gedaan.
Zo zijn we op woensdag samen met Sandra en Frank naar een wedstrijd van Cenciano (club van Cusco) gaan kijken in het stadion. De wedstrijd begon om half 6, maar we moesten er al vroeg zijn want het zou druk worden. Een oom van Frank werkt als ticketverkoper en voor een fles cola en een pakje sigaretten mochten we naar binnen voor 5 sol per persoon i.p.v. 20 sol p.p. We zaten dus al om 4 uur in het stadion en het werd steeds kouder op die harde stenen tribunes. Toen de wedstrijd eindelijk begon was ik al krom gezeten. Het was niet eens zo druk en ze verloren ook nog!
Afgelopen zaterdag hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we naar Moray en Maras geweest. Vanuit Cusco hebben we de bus naar Chinchero (een dorpje in La Valle Sagrada) gepakt. Vanaf daar begonnen we aan de tocht. Na ongeveer 2 uur fietsen kwamen we aan in Moray. We zijn een aantal keer moeten stoppen, want na ieder klein heuveltje voelt je lichaam aan of dat je al een Elfstedentocht gefietst hebt. Fietsen op 3400 meter is toch even wat anders:).
Moray was in de tijd van de Inca’s een belangrijk centrum voor landbouwexperimenten. Op de terrassen verbouwden ze verschillende gewassen. Het terrassencomplex had de vorm van een amfitheater.
Vanuit Moray gingen we verder op de fiets naar Maras. Het eerste stukje was vlak, maar daarna ging het een uur downhill. Er zaten echt super gave stukjes tussen. Ook soms wel eng. Smalle paadjes met enorme afgronden. Ik ben twee keer van de fiets gesprongen want dat werd me echt te stijl.
Op een gegeven moment zagen we in de verte Maras al liggen. Het stadje staat bekent om zijn Salineras (zoutbaden). Het zoute water komt uit de grond en vormt plassen die opdrogen in de zon waardoor het zout afgezet wordt aan de oppervlakte. De inwoners van Maras hebben elk 1 of 2 van die zoutbaden. Hier gaan ze een aantal keren in de week heen. Het zout wat ze hieruit halen word verwerkt tot tafelzout en verkocht op de markten in de regio. Eigenlijk moest ik in Maras ook entree betalen, maar het hek stond open dus zijn we maar snel doorgefietst. Nu was hier de entree maar 5 sol, maar toen we vrijdag naar het theater wilde gaan hebben we ons ook gelijk weer omgedraaid toen we de prijzen zagen. Cesar mocht naar binnen voor 20 sol (ongeveer 5 euro) en ik mocht 35 dollar neerleggen. Ik bedoel, verschil tussen toeristen en locals moet er zijn, maar dit was wel erg overdreven.
Euhmm oh ja Maras. We hebben rondgekeken bij de zoutbaden en zijn toen doorgefietst naar Urubamba. In Urubamba hebben we de fietsen op het dak van een bus gelegd en zijn we teruggereden naar Cusco.
In Cusco moesten we naar een parrillada van de familie van Cesar. Een zus van zijn moeder had dit georganiseerd. Een parrillada wordt vaak gehouden om een familielid te helpen. Er wordt dan buiten op straat eten gemaakt dat dan weer verkocht wordt aan de mensen die langskomen. Verder worden er ook drankjes verkocht. De gedachte achter de parrillada vind ik wel mooi, maar waar het vaak op uitdraait is dat een aantal mensen blijven hangen en zich dan enorm bezatten. Deze parrillada was al om 11 uur begonnen en toen wij er om 5 uur aankwamen zaten de eerste gasten er nog….straalbezopen natuurlijk. We zijn uurtje gebleven, want we hadden ook al afspraken voor die avond. Cesar ging met vrienden van zijn middelbare school koken en ik had met Sandra afgesproken om eens wat lekkers te gaan eten (gewoon westers eten:)). Marthe een vriendin van Sandra was ook die dag in Cusco aangekomen en dus zijn we gezellig gaan eten. Na het eten zijn we naar de Mythologie geweest om te salsadansen. Het ging even stroef in het begin, maar na een paar drankjes ging het weer super. Later op de avond kwam Cesar nog en hebben we het tot 6 uur volgehouden. Het was erg gezellig.

Zondag middag stonden zijn ouders voor de deur om ons mee uit te nemen om te lunchen. Meestal gaan we dan naar locale restaurantjes en meestal neem ik dan iets waarvan iemand anders het vlees opeet. Nu kreeg ik me toch iets voorgeschoteld. Ik vond het heel erg, maar dat kreeg ik echt niet naar binnen. Het was een soort salade waar rauw vlees van een varkenspoot doorheen zat. Dat ging echt niet! Gelukkig hadden we s’avonds afgesproken om in Sandra’s nieuwe appartementje een Hollandse maaltijd klaar te maken. Lekker gebakken aardappeltjes met salade (zonder rare rauwe dingen) en een stukje kipfilet. Het heeft me nog nooit zo lekker gesmaakt:).
Vanaf morgen begint Cesar weer met werken wat betekend dat we elkaar om de 5 dagen maar 2 dagen zien. Ik ga deze week nog gezellig leuke dingen doen met Sandra en Marthe, volgende week ga ik nog een keer mee de Salkantay toer doen en dan maar eens beginnen met een baantje zoeken…..

Un abrazo