Vino de Argentina en grootse natuurtaferelen!

Ons vorige berichtje eindigde in Cordoba. Op onze tweede dag in Cordoba hebben we vanwege het warme weer en uitstapje gemaakt naar La Falda. Dit is een klein dorpje dat bekend staat vanwege het beroemde hotel Eden, dat gevestigd is op een heuvel en waar o.a. Einstein en vele Argentijnse presidenten hebben geslapen. Aangezien het erg warm was hebben we deze bergwandeling gelaten voor wat die was en een bezoek gebracht aan de ´7 cascadas´ (7 watervallen). Dit is een park met zwembaden en of course 7 watervallen die ontstaan zijn tijdens de bouw van de lokale dam. Een duik hierin was zalig en gaf ons weer nieuwe energie om dezelfde avond verder te reizen naar Mendoza.

Mendoza; de hoofdstad van de Argentijnse wijnbouw. Een busreis van nog geen 10 uur, wat voor ons nu peace of cake is, bracht ons zondagochtend op deze fantastische plek. Met behulp van de Lonely Planet hadden we een hostel gevonden (Break Point) wat echt een topper bleek te zijn. Zwembad, BBQ, leuke mensen, lekker weer, vino!!! Do we need to say more?
Na een powernap en een verfrissende douche zijn we de stad gaan verkennen die ook vele pleinen en parken kent. Het grootste park wat we tot nu toe gezien hebben was hier en heet ´Park General San Martin´. Dit grote park kent o.a. een meer, een universiteitscampus, golf- en tennisbanen, een rozentuin, etc. Terug in het hostel was het een gezellige boel. De eigenaresse en haar vriend waren zo aardig om een BBQ voor ons te regelen. Dit resulteerde in een zeer geslaagde avond met veel wijn, heerlijk vlees, lekkere salades mooie muziek en goede gesprekken. Zelfs Maud is nu over haar vergetarische periode heen....

De volgende dag hebben we de Andes doorkruist. Weliswaar dachten we met de zonnebloem op stap te zijn, want we haalde de gemiddelde leeftijd van onze groep flink omlaag, maar de trip was zeker de moeite waard. Via route 7, die loopt van Mendoza naar Santiago de Chile hebben we onderweg verschillende hotspots bezocht en genoten van de vaak adembenemende uitzichten. Op de route lag het startpunt van de Aconcagua ´Het dak van Amerika´, de droom van alle bergbeklimmers. Hoogte 6960m. De sneeuw op de berg was goed te zien. De trip bracht ons verder langs ruines, grandioze bergtoppen, stenen brug en met als eindpunt hoog in de bergen (3870m) de Cristo Retendor. Dit is een monumentaal vredesgedenkteken op de grens met Chili. Met 1 voet stond je op Argentijns grondgebied en met de andere op Chileens. Op de terugweg naar Mendoza kwamen we nog langs de legendarische Puenta del Inca. Deze natuurlijke rotsboog verbindt op 21 meter hoogte de Rio Mendoza. Lang geleden trokken de Inca´s op weg naar Cusco;) over deze brug. De ruines onder de brug zijn overblijfselen van een spa resort met een heetwaterbron. Een tunnel verbond de spa met een luxehotel zodat rijke gasten niet door de kou naar de baden hoefde te lopen. Tegenwoordig is dit enkel een bezienswaardigheid, omdat het door wisselende weersomstandigheden is gesloten. We hebben natuurlijk veel foto´s gemaakt en onwijs genoten van het mooie Andesgebergte.

We konden Mendoza natuurlijk niet verlaten zonder de heerlijke wijnen te hebben geproefd. Maandag stond dan ook de bekende BikesandWines toer op het programma. In Maipu zijn we met een fiets langs de diverse wijnbodega´s gereden. Maipu is een klein stadje vlakbij Mendoza dat bekend staat om zijn vele wijnbodega´s, olijfgaarden en chocelateries. De tocht starte bij een wijnmuseum, waar we uitleg kregen over het gehele wijnproces en eindigde natuurlijk met het proeven van een goed glas wijn.

Ondanks de lekke band van Maud en de verkoudheid van Madeleine hebben we samen met 2 Nederlanders verschillende bodega´s bezocht en royaal van de wijn geproefd. Ligt in het hoofd en met een knorrende maag arriveerden we later bij het hostel waar we onze backpacks weer moesten pakken, omdat we de bus moesten halen naar Bariloche. De tickets moesten we nog regelen, maar om 20.45 uur vertrok onze 18 urige reis in een prima bus waarin we zelfs bingo gespeeld hebben. Patagonie here we come!

Dinsdag rond 13.00 uur arriveerde we in Bariloche. Van andere backpackers haddeb we de naam van een goed hostel gekregen, dus de taxi heeft ons gelijk naar MarcoPolo Inn gebracht. De positieve verhalen kwamen gelijk tot zijn recht, want het uitzicht vanuit het hostel was fantastisch. Ons 2 daagse bezoek aan Bariloche bracht ons naar het ´Zwitserland´ van Argentinie. Bariloche ligt langs het meer van Nahuel Haupi, in het midden van het nationale park wat dezelfde naam draagt. Het dorpje kent echt een zwitserse sfeer waar zomers genoeg outdoor activiteiten te doen zijn en het s´winters een skiparadijs is. Ook is het de Argentijnse chocolade hoofdstad. Dit hebben we natuurlijk gelijk moeten proeven. En ze hebben zeker niets verkeerds gezegd. Echt heerlijk! Woensdag was een relaxdag na het vele reizen en ook de regen liet het niet echt toe iets te ondernemen.

Donderdag stond een actieve dag op het programma. De plaatselijke bus bracht ons hoger de bergen in waar we mountainbikes hebben gehuurd. Hiermee hebben we 1 van de populairste routes van het park gefietst. Deze bracht ons langs vele mooie uitzichtpunten, meren en het kleine dorpje Colonia Suiza. Helaas konden we hier niet genieten van de al bestelde wijn en de kaasfondue, aangezien er geen rooie rotcent meer in onze portemonnee zat. Het budget bleek net genoeg voor 1 koude pizza en 2 bustickets terug naar huis. Aangezien ze in het hostel dachten dat het al hartje winter was, stookte ze de verwarming op tot standje sauna. Dit was voor ons wel even handig om snel wat kleren te wassen want die waren in een uurtje ook weer allemaal kurkdroog.
Met vermoeide benen en een rooie kop sloten we deze dag af met een goed glas bier en een matige spagetti (avondeten was inclusief). We gingen niet al te laat slapen, want vrijdag moesten we weer vroeg op, aangezien de bus om 06.45 weer vertrok. Via route 40 bracht een driedaagse trip ons naar El Calefate. Route 40 is de ultieme roadtrip met grandioos uitzicht over niemandsland. Je rijdt uren zonder iemand tegen te komen en opeens staat er een dorpje in the middle of nowhere. Zondagochtend kwamen we dan eindelijk aan in El Calefate, waar we meteen voor dezelfde middag nog een toer naar de gletsjer Perito Moreno geboekt hadden. De geltsjer is de bekendste in het park nationales glaciers, en heeft een oppervlakte van bijna net zo groot als Buenos Aires. Helaas breken er dagelijks stukken van de gletsjer af en verschuift hij elke dag met 2 meter vanwege de opwarming van de aarde.

Met een busje reden we naar verschillende uitzichtpunten om mooie foto´s te schieten en daarna konden we met de boot op een paar honderd meter afstand van de gletsjer komen. Echt werkelijk geweldig. Toen we opeens een enorm gebulder hoorde zagen we een super groot stuk ijs van de gletsjer afbreken. Later hadden we nog 2 uur de tijd om op verschillende uitkijkpunten van het mooie uitzicht te genieten.

Terug in het hostel hebben we gegeten en een potje poker gespeeld, dat helaas voor ons beiden snel was afgelopen. Maar gezellig was het wel. Vandaag hebben we een rustig dagje gehad, wat souverniers gekocht en om 5 uur ging ons vliegtuig terug naar Buenos Aires om onze laatste dagen te spenderen. Hier staat nog vanalles op het programma, maar dat kunnen jullie lezen in het volgende verhaaltje.....

Muchos besos, M & M